हङकङमा छौ नि कान्छा

कृष्णकला वनेम

हङकङमा छौ नि कान्छा मत गाउघरैमा,

नबिर्स है कान्छा मलाई भुली रमझमैमा,,

भेट भयो पहिलो चोटी राजारानी गाउमा,

बाधी दियौ बैना तिमीले पटुकीको छेउमा,,

मोती जस्तो दन्तै राम्रो मोहनी आखैमा ,

मुटु छुने गीत गायौ हाक्पारे भाकैमा ,,

हङकङमा छौ ...............

पाती राख्यौ देवीथानमा जादा हलीमेला,

चीनो दियौ पछ्यौरीमा छुट्टीने त्यो बेला,,

लज्जालु छ मुहार तिम्रो कोठी गालैमा ,

लैजाउ सङ्गै मलाई पनि आउने सालैमा,,

हङकङमा छौ ..................

5/8/2011

परिवर्तन हुदै

पवित्रा रार्इ

वर्षरुमा सधै रुमलीन्दै
घण्टौ घण्ट समय हिडिरहन्छ
सेकेन्ड र मिनेटहरुमा घुम्दै
बर्षरु सधै बिति रहन्छ

दिन हप्ता र महिनाहरुमा टुक्रिन्दै
हिजो आज भोली र पर्सिहरु बित्छ
महिना र बर्षरुमा परिणत हुदै
बस्नुछ यहाँ हजारौ आजहरुलाई
हिजोको शव्दहरुमा फेर्दै

आजका यि पाईलाहरु मेटिन्दै जान्छ
हिजो अस्तिमा बदलिन्दै
भोलि पर्सिहरुसंगै केबल
स्मृतिमा परिर्वतन हुदै

निरन्तर निरन्तर हिडि नै रहन्छ
यि समयहरु पोहोर पराहार हुदै
नयाँ बर्षरुमा फेरिएर
पुरानो बर्षरुमा सधै टाढिन्दै

खुःसीयाली छरी दिन्छ
आई दिन्छ नौलो समयहरु रमाउदै
जान्छ फेरी नर्फीने गरी
अतितहरुमा मिसिन्दै

यो आउने र जाने समयलाई
रोक्न सकिन्न कसैले
छोड्नै पर्छ आजको समय
हिजो भन्दै खुःसी यो मनले

रोकेर राख्नु मिल्ने भए धेरै आजहरु
रोकिन्थ्यो सबैले
हिजोको आजहरु फर्काएरर्
बर्तमान बनाईन्थ्यो खुःसीले

राखिन्थ्यो समयहरुलाई
पक्रीएर आफ्नै हातहरुले
कहिले पनि नछोड्ने गरी
आ-आफ्नै खुः सीले

माया तिमीले छोडेपछि

राकेश कार्की

माया तिमीले छोडेपछि नसोध मलाई
बाचा कसम तोडेपछि नसोध मलाई

म त त्यहीँ छु जस्ताको त्यस्तै छु
अर्को जिन्दगी ओडेपछि नसोध मलाई

मनको बिरुवा उखेलेर बास्ना सबैलगी
अन्तै रोपी गोडेपछि नसोध मलाई

हाल के बताउँ के भो भन्छन् सबैले
मुटुमा घाउ जोडेपछि नसोध मलाई

पालैपालो फुकेका भविष्यका बेलुनहरु
नसजाई कनै फोडेपछि नसोध मलाई .

(लस् एन्जेलस्)

कैले सम्म

उषा गिरी

आन्दोलित छ आकाश
असारको महिना
बर्सिन लागे जस्तो
सबै हतारमाछन
मानो खाएर मुरी उब्जाउने दिन
तर किन किन
छरपष्ट छ मन
असरल्ल हुन्छु
हुरी आउँला जस्तो छ
अन्धकार छ चारैतिर
अभाब र गरिबी सङ्गै
हलुङ्गे थालमा
उसिनाको भात
प्याज सङ्ग भोक चपाउदै
जीबन बाचिरहेछन
र पनि खुशीछन
झुपडिहरुमा
अनिकाल छ,महङ्गाइ छ
अहङ्कार छ,बिक्रिती छ
कैले मुक्ती आउँला
दखियाको आगनमा
खोइ गरिबको क्षितिज
खोइ आकाश ?
कहाँ छ आस्थाको धर्ती ?
भत्किदो छ विश्वाश
बलवान हातहरुबाट
रङ्गहरुमा घोलिन्छन गरिबी
अनुहार बिक्रित हुन्छ
मन त्यसै त्यसै बिक्षिप्त हुन्छ
दु:खै दु:खमा
बितेका जीबन देखेर
म भने उमेरको उकालो उक्लिरहेछु
सोचेका र भोगेका
स्मृकतिहर्लाई सम्झेर ।

(ब्रसेल्स ,बेल्जियम)

मरुभुमिछेउ कतैः प्रेमापराध

पञ्च विस्मृत

छिमेकी भएर देश छिचोल्दै

समुद्र छिचाल्दै

जिन्दगीको रङ्ग खोज्दै आएँ

र जब तिम्रो समीपमा सुस्ताएँ

झुकिरह्यो मेरो शीर

नैतिकताले उच्च सगरमाथाको शीर

यदि आडम्वर हैन भने त्यो ति म्रो हो
नैतिकता-व्रताको त्यो पहिचान तिम्रो हो

र त डराइरहें अक्सर म
कदम कदममा म
बाटो छलेर हिडें
बाटो झुक्याएर हिडें
मानौं कि म निरपराध अपराधि हूँ
मानौं कि म साच्चै अघोषित अपराधि हूँ

रङ्गहीन लाग्यो कताकता जहाँ तिमी छौ
रसहीन लाग्यो जताजता तिमी हुन्छौ
कहाँ छन् लवपार्क
अथवा लवपार्क हेर्ने सिनेमा
कहाँ हुन्छन् प्रेमका कुरा
यौवनका कुरा
बरु सर्बाङ्ग ढाकेर कालो सुरक्षले
सर्बाङ्ग बारेर सामाजिक काँडेतारले

मलाई माफगरिदेउ

तिम्रो बुर्काको चेपबाट तिम्रा आँखाका नानीमा

मरुभुमिछेउ कतै

मैले प्रेमको जेड्डाह हेरिसकेको छु

मैले प्रेमको दमाम र रियाद देखिसकेको छु

प्रेमको सिङ्गो सागर छोइसकेको छु

मलाई माफ गरिदेउ

म प्रेमापराधि भइसकेको छु ।

(बुधवार २३ भदौ २०६७ ८ सेप्टेम्वर २०१० जेड्डाह साउदी अरेविया)

सपनाको महासागर

टंक सम्वाहाम्फे

लुङा
जिवनभरी कति पौडिनु ?
सपनाको
यो महासागरमा
नपौडिउँ भन्दा पनि पौडिन मन लाग्छ
दुनियाँले पौडिएको देखेर
पौडिदै जाउ भने
पौडि नसक्नु अथाह छ
सपनाको
यो महासागर
पौडदा पौडदै थाके पनि
थाके भन्नु मिलेन
मात्र पौडिदा पौडिदा
हैरान भएको छु
तै पनि झन झन पो सपनाको
छाल छचल्किन्छ
पुग्न चाहेर पनि
खोई कहाँ पुग्न सकियो र ?
उहि परिवेश
उस्तै परिस्थिती
उस्तै बाध्यता
उस्तै विवशता
मात्र लागिरहन्छ
गन्तव्यमा पुगीएला भन्ने
तर अझै थाहा छैन
यसरी सपनाको
यो महासागरलाई
जिन्दगीको
जुनसुकै कोणवाट जसरी हेरे पनि
जुनसुकै ध्रुववाट जसरी पौडे पनि
उस्तै भेटिन्छ
उस्तै देखिन्छ
र पनि आँखामा
सपनाका तरङगहरु
छालाङ्ग मार्दै आईपुग्छन्
वेहिसावकिताव
तर खोई ?
सपनाको
यो महासागर
अझै पनि तर्न सकिएको छैन
अझै पनि नाघ्न सकिएको छैन

लुङा
सपनाको
यो महासागरमा
मात्र पौडि रहनुको अर्थ के लाग्यो र ?
जव कि सपना
जीवन भएर छाउदैन भने
सपना सपनै भएर आउदैन भने
आशै आशैमा अल्झीएर
कति हाँस्नु ?
त्रासै त्रासमा वल्झीएर
कति वाँच्नु ?
उमेरले केशराशी
सेतो पेन्टिङ गरी सक्यो
उमेरले जिउलाई
वैशबाट धकेली सक्यो
मात्र मृगतृष्णा सपना साँचेर
अव जिउँने वहाना कति रच्नु ?

लुङा
सपनाको
यो महासागरमा
कति डुव्नु कति उत्रनु ?
जिन्दगीको होडवाजीमा
कहिले अघि कहिले पछि
कति पर्नु ?
पौडिनुको नियति कति भोग्नु ?
देख्नु पर्ने संसार
देख्दै देखिएन
मात्रै नदेख्नु पर्ने संसार देखियो
भोग्नु पर्ने जिन्दगी
भोग्दै भोगिएन
मात्रै नभोग्नु पर्ने जिन्दगी भोगियो
तर पनि जिवन देखि जिवन सम्म पुग्नलाई
आफैलाई ओछ्याएर हिड्न मिलेन
जादुमन्तर लाएर हुने कुरो भएन
त्यसैले अनेकौ विकल्पहरुको सामना गर्दै
अनेकौ दुखकष्टहरु व्यहोर्दै
निरन्तर निरन्तर
मात्र पौडिरहेछु
लुङा
सपनाको
यो महासागरमा
खोइ ! कहिले तरीने हो थाहा छैन
खोइ ! कहिले पुगीने हो थाहा छैन

नोट
लुङा - लिम्बु जातिमा मामा वा फुपूको छोरा वा छोरीलाई वोलाउदा लुङा शब्द प्रयोग गरीन्छ भने अपरीचित ब्यक्ति केटा वा केटीलाई वा सार्इना नपर्ने ब्यक्तिलाई वोलाउदा पनि यो शब्द प्रयोग गरीन्छ । दाजुभाई वा दिदी वहिनीको समान्तर वोलाउने सार्इनो हो ।

सौदाबाजी

सुर्य बिक्रम याक्खा

नयाँ नेपालको ,
नयाँ संरचना ,
धरापमा छ ।
सङ्क्रमणकालीन
राजनीतिकले
नागरिकको सार्वाभौम
सुनिस्चित अधिकार
नयाँ संबिधानमा
कोरिएका खाकाहरु
पस्किन सक्दैन ।
६ सय एक सभासदहरुमा ,
सौदाबाजी नीतिले ,
राजनीतिकमा
कुटनीतिकको प्रहार संगै ,
रणनीतिकले अपनाए पछी ।
स्थानीय तहताप्काबाट चुहिन थाल्ये ,
केवल संबिधानको सवाल
नागरिकतामा रैति र रमिते बने पछी ।
सपना र परिकल्पनाको संबिधान
दुई पटक जेष्ठ १४ गते तुहियो ,
लोकतान्त्रिक गणतन्त्रको के काम ।
आन्दोलन निर्दिस्ट प्रतिनिधिको के काम ।
सौदाबाजी ढाँचाले भरिएको ,
प्रश्न नै प्रश्न चिन्हले ठडिएको
चुनौतीमा ,
राज्यको नयाँ संबिधान ,
भदौ १४ मा ।।

मोरङ