भानेन्द्रकुमार सम्बाहाम्फे
बिना शब्द नेटो काटी, छोडी जानेलाई
सम्झीरहें आफ्नो ठानी, व्यर्थै तिमीलाई
भुल्न गाह्रो हुँदोरै'छ, माया प्रेम्का कुरा
जति सम्झ्यो उति चल्छ, निष्ठुरीको छुरा
छियाछिया हुन्छ मुटु, ज्यून गाह्रो हुन्छ
विरहले गाँजिदिन्छ, मर्छन् मन्का कुरा
तोडी गयौ परिभाषा, साँचो माया प्रेम्को
स्वार्थी बनी अनायाशै, पछि लाग्यौ धन्को
आफू खुशी हुनलाई, दण्ड किन दियौ ?
जुनीजुनी सम्म पनि, बिझछ काँडा त्यस्को
काठमाण्डौ ।
२०६६/०३/०१
No comments:
Post a Comment