मेरो खाली सिउँदो

केवल गंगा गुरुङ

मेरा आशाका किरणहरु
डुब्न लागेको घाम जस्तै भएछन्
जलिरहेको दियो पनि
निभ्नै लागेछ
कस्तो हुरी आयो प्रिये !
तिम्रो र मेरो माया बीच
तिमी नहुँदाको खाली सिउँदोलाई
सवैले उपेक्षा गरिरहेछन्
तिमी त वादलपारीको देशमा बसेर
मेरो रमिता हेर्दै हौला
मेरो दुर्गती देख्दा तिम्रो मन
अलिकति पनि दुखेन ?
म तिम्रै पखालिएको सिँदुरका डामहरुको
रक्षाको निम्ति भीषण लडार्इ लडिरहेछु
के तिमीलाई आनन्द लाग्यो ?
मेरा रोएका दिनहरु हेर्दा...... ?