गजल

बसन्त मोहन अधिकारी

सन्तानको रातो रगत यो छातीमा नझरोस है ।
बिन्ति मेरा छोरा छोरी अब रुन नपरोस है ।

भोकमरी र हैंजा लागी गाउँ वस्ति धेरै जल्यो
गरिव पनि अकालमा अब कतै नमरोस है ।

सकुनिको पासाहरु यहाँ छायो पटक पटक
मान्छे मार्ने पासाहरु कसैलेनी नछरोस है ।

बेरोजगार र भ्रष्टचारको आगो सगं जल्नु पर्यो
बल, बुद्धी, धन सम्पति विदेश तिर नतरोस है ।

परिर्वतन सवको चाह ,समयको माग सगैं
ब्यक्ति स्वार्थ हेर्न यहाँ कोही पनि नलरोस है ।

जो मरेनी नेपाली हौ, बग्छ रगत यो छातीमा
बन्दुकमा बारुद, गोली कसैलेनी नभरोस है ।