बसन्त मोहन अधिकारी
कति बाँचौ संसारमा, सधै मरी मरी ।
छोड्नु पर्यो जीन्दगीलाई आज मैले हरी ।
आकसको गगनमा घुम्छु भन्ने जोडी
हान्यौ छुरी मुटु बिच किन होला चरी ?
साथै बाँच्छु भनि भनि गयौ चोट छोडी
त्यै चोटले लडेको छु यहाँ घरी घरी ।
मन्दिरको बाचा कसम गयौ तिम्ले तोडी
मन्दिरमा अब जाँदा के के माग्छौ परी ?
हाँसो दिई आशु लिए जन्म नाता तोडी
हान्यौ लाठो यो गोडामा नउँठोस झै गरी ।
नत आज हिड्न सक्छु न गगनमा उड्न
आँखै बन्द हुने गरी बष्र्यो आज झरी ।
यति मिठो माया दियौ कहाँ राख्औ गोडी
हाँसी रह्यौ संसारमा मेरो बुर्की छरी ।
No comments:
Post a Comment