सन्तान जन्माए साहारा हुन्छ भन्ने उखान मात्र भए

पवित्रा गुरुङ

सँगसँगै जीन्दगी जिउँने भनि
वाधिएर पवित्र वन्धनमा
मेरा बुबा आमा पनि
वुढेसकालको साहारा हुन्छ भनि
जन्माए दुर्इचार सन्तान पनि
अफसोस्
सँगै जीन्दगी जिउँने
वाचा मात्र भए
आधा जीन्दगी नजिउँदै
मेरा बाबा दैव आई जानु भए
मेरा आमाका आशाका दिया वुढे
मन भित्रका खुशीका महलहरु
अन्धकार भए
जन्माएका ती दुर्इचार सन्तानलाई
आफ्नो साहारा भनि
जिउँन थाली मेरी आमा
दिन र रात गनी
समयले नेटो काट्दै गए
मेरी आमा वुढी पनि भए
पाईलाहरु चाल्न लाग्दा
लर्खराउँन थाले
विन चीसो मुटु काप्न थाले
साहारा भनि हुर्काए वढाएका
ती सन्तानहरु
कर्मको खेल भनुँ यात
वाध्यता र विवशताको झेल
कोही परार्इ वने त
कोही परदेशी वने
सन्तान जन्माएर
वुढेसकालको साहारा हुन्छ भन्ने
उखान मात्र भए
जवानमा मेरो वुवाले
काटेको एउटा लौरी थियो
त्यहि आज मेरी वुढी आमाकी
एक साहारा वनिदिए
एक साहारा वनिदिए

यालाजुङ गोर्खा