गजल

भुपेन्द्र महत

लडाएर हांस्छन यहाँ कोही घात गरी

गिजलेर फाल्छन कोही बासी भात सारी

जिबनको ओसमा पनि घाम पोत्छु भन्थे

फर्किएर अतित आज बगे रात भरी

झुन्डिएको थियो आशा आधिमा परेछ कि

उजाडी रोईराछ बसन्त नि पात झरी

रङगी बिरङगी जती कांच थपे पनि

दिन्न शोभा चुक्किएको चुराले हात भरी

'वाका'लाई जसले मनमा साचेको थियो

छेपारो झै रङग फेर्यो तेसैले सात थरी

कोलोराडो अमेरिका