अर्गानिक मान्छे

शशी लुमुम्बू

पहाड छिचोलेर उम्रिएको

मूलको कञ्चन पानी पिएर

हलक्क बढेको म

नितान्त अर्गानिक मान्छे

यो पुरातात्विक शहरमा

बोइलर भइसकेँ सायद...

उकाली सम्खियो कि

फतक्क गल्छन् हातगोडा

ओराली सम्झियो कि

थर्रर काप्छ शरीर

एकाएक चल्छ रिङ्गटा..

बिगतमा त म

डाँडैडाँडा

बतासजस्तै दगुर्थेँ

जंगलैजंगल

आँधीहुरीजस्तै सुसाउँथेँ

उफ्रिएरै नाघ्थेँ

अग्लाअग्ला पर्वतशृखलाहरु

फड्किएरै तर्थेँ

खोला/नदीहरु

पन्छाइदिन्थेँ हातैले

नदीका बेगहरु/भङ्गालाहरु

ठेलिदिन्थेँ कुमले सजिलै

अटेरी पहाडहरु...

तर आजकल...

थाहा पाउँदैछु म-

यो शहर

प्रेमपुर्वक स्लोपोइजन खुवाउँदैछ

मलाई आफूजस्तै आउटसाइडर बनाउँदै