टंक वनेम
बैँस ध्वाँसे फर्सीको फूलमा रंगिन्दा
भुनभुनाउँदै आयौ
घुम्यौ नाच्यौ
ति म्रा भोका दाँतहरुले
कुन्नी ? के के टोक्यो
जि ब्रोको स्वादले
थाहा भएन के के चाख्यो
सूर्यमुखी खितखिताउँदा
तिमी पनि खुव हाँस्यौ
अनि
पखेट्टा फटफटाउँदै उड्यौ
थाहा छैन
कस्तो फूलको वाशनामा डुली रहेछौ
कस्तो यात्रामा भुली रहेछौ
त्यही बैँस
तिम्रै प्रतिक्षामा मुर्झाइ रहेछ
तर पत्यार लागेको छैना
तिमी त्यही बैँसमा फेरि
त्यसरी नैं
त्यस्तै रहरले उडेर आउँछौ
र भन्छौ
हाय प्रिय !
सूर्यास्तको कैदी हुँदा
धोकाको बीउ रोप्यो भन्छौ भने
तिम्रो परागको सिन्दुर पहिरेर
तिम्रै वरिपरि घुमी रहन्छु ।
