तापक्रम

जोतारे धाइबा

हावा चलेको साझ
तिमीभरि उडिरहे ।

कहिले टाढाटाढै
तिम्रो छोटो इशाराले
नजिकिए
कहिले छेउकै आमनेसामनेमा
लामो सम्बोधनले
बहकिए ।

आखामा अनन्त वेदना झैं

गासिएथे चपक्क ती युगल हात

एकैछिन त रहेछ
तर न्यानो ।

सहरका नागबेली सपनाहरूमा
घुमिरहृयो
दिमागको असिनपसिन पयर

हिउ त रहेछ
तर यात्रा ।

यति गर्मी छ यति
तिमीले दिएको
मेरो गलाभरिको मुलायम मफलर
छ्याप्पै भिजेको छ ।

अब त
बसिसक्नु कहा छ र

तिम्रो सतहबाट
दूर-दूरको विरही लयमा
वाफ भएर उड्दै छु ।

उदयपुर ।
फागुन १२ आइतबार २०६४, नक्साल)