भानेन्द्रकुमार लिम्बू
नरोक, ती कदमहरु
गन्तव्य आउन बाँकी छ
नछोप, ती आँखाहरु
सृष्टिको फूल
फुल्नै बाँकी छ ।
संसार
स्वप्नद्रष्टाहरुको मात्र हो
संसार
आशावादीहरुको मात्र हो
त्यसैले त
स्वप्न देख्न
छोड्नु हुन्न
आशा गर्न
हार्नु हुन्न ।
गन्तव्यको अस्तित्व खातिर भए पनि
कदमहरु, निरन्तर अघि बढ्नुपर्छ
सृष्टिरुपी फूलको
सुन्दर पुष्पबहारको खातिर भए पनि
आँखाहरु, चनाखो रहनुपर्छ
लालायित भइ सौर्न्दर्यपानतिर ।
किनकि
गन्तव्य यात्रा
मात्र स्वप्नद्रष्टाहरुको हो
शाहसी मान्छेहरुको हो ।
सौन्दर्यपान
मात्र धैर्यवान आशावादीहरुको
सुन्दरतम् उपलब्धि हो ।
यो ध्रुवसत्य छ
दिनको घाम जत्तिकै
अवश्य झुक्छन्
कस्तै बिघ्नबाधाहरु
दृढताको सामु,
फुल्छन् बेली र चमेली
यत्रतत्र ढक्कमक्क
मगमग सुवासना र्छर्दै
कस्तै प्रतिकूलताको सामु,
मात्र खाँचो छ यहाँ
दृढ संकल्पको
मात्र खाँचो छ यहाँ
दृढ आकांक्षाको ।
त्यसैले त
म भन्छु चिच्याएर
नरोक, ती कदमहरु
नछोप, ती आँखाहरु
क्षणिक दुःखमा
निराश अनि हताश भएर ।
बढाऊ, अघि अझ अघि
आफू र आफ्ना कदमहरुलाई
किनकि
विजय ति म्रो सुनिश्चित् छ
प्राप्तिमा
एउटा सुन्दर संसार
तिम्रै पर्खाइमा
तिमीलाई पाउन
व्यग्रताले छट्पट्टाइरहेछ
जहाँ अन्याय र अत्याचार छैन
जहाँ उँचनीचको भेदभाव छैन
जहाँ जात र पैसाको आधारमा
मान्छे विभाजित् छैनन्
मात्र मानव भएको नाताले
रातो रगतको समानाताले
एउटै मानव एउटै जात
धर्म मानवीयता
कर्म लगनशीलताको
एउटै धून
एउटै गीत र एउटै नारा
गुञ्जन्छन्
स्पन्दनस्पदनमा मुटुका
यत्रतत्र सर्वत्र ।
नरोक, ती कदमहरु
गन्तव्य आउन बाँकी छ
नछोप, ती आँखाहरु
सृष्टिको फूल
फुल्नै बाँकी छ ।
संसार
स्वप्नद्रष्टाहरुको मात्र हो
संसार
आशावादीहरुको मात्र हो
त्यसैले त
स्वप्न देख्न
छोड्नु हुन्न
आशा गर्न
हार्नु हुन्न ।
गन्तव्यको अस्तित्व खातिर भए पनि
कदमहरु, निरन्तर अघि बढ्नुपर्छ
सृष्टिरुपी फूलको
सुन्दर पुष्पबहारको खातिर भए पनि
आँखाहरु, चनाखो रहनुपर्छ
लालायित भइ सौर्न्दर्यपानतिर ।
किनकि
गन्तव्य यात्रा
मात्र स्वप्नद्रष्टाहरुको हो
शाहसी मान्छेहरुको हो ।
सौन्दर्यपान
मात्र धैर्यवान आशावादीहरुको
सुन्दरतम् उपलब्धि हो ।
यो ध्रुवसत्य छ
दिनको घाम जत्तिकै
अवश्य झुक्छन्
कस्तै बिघ्नबाधाहरु
दृढताको सामु,
फुल्छन् बेली र चमेली
यत्रतत्र ढक्कमक्क
मगमग सुवासना र्छर्दै
कस्तै प्रतिकूलताको सामु,
मात्र खाँचो छ यहाँ
दृढ संकल्पको
मात्र खाँचो छ यहाँ
दृढ आकांक्षाको ।
त्यसैले त
म भन्छु चिच्याएर
नरोक, ती कदमहरु
नछोप, ती आँखाहरु
क्षणिक दुःखमा
निराश अनि हताश भएर ।
बढाऊ, अघि अझ अघि
आफू र आफ्ना कदमहरुलाई
किनकि
विजय ति म्रो सुनिश्चित् छ
प्राप्तिमा
एउटा सुन्दर संसार
तिम्रै पर्खाइमा
तिमीलाई पाउन
व्यग्रताले छट्पट्टाइरहेछ
जहाँ अन्याय र अत्याचार छैन
जहाँ उँचनीचको भेदभाव छैन
जहाँ जात र पैसाको आधारमा
मान्छे विभाजित् छैनन्
मात्र मानव भएको नाताले
रातो रगतको समानाताले
एउटै मानव एउटै जात
धर्म मानवीयता
कर्म लगनशीलताको
एउटै धून
एउटै गीत र एउटै नारा
गुञ्जन्छन्
स्पन्दनस्पदनमा मुटुका
यत्रतत्र सर्वत्र ।
काठमाण्डौ । २०६१/१०/०९
No comments:
Post a Comment