आचार्य प्रभानझार्नु थियो आँशुको सागर मैले, झारें तिम्रो सामू
मेरा मनका सारा ब्यथाहरु पनि ,सारें तिम्रो सामू /
दुखको सागरमा पौडीरहेथें, पाएँ तिम्रो न्यानो हात
आँशुको नदी पार गर्दै, आफुलाई तारें तिम्रो सामू /
उडिरहन्थ्यो यो मन पनि बहकी, सधैं कहाँ कहाँ ?
थाम्न नसकि पीडा मनको, फेरि हारें तिम्रो सामू /
आफैबाट अल्पपरिचित बनी,बांची रहेथें म एक्लै
अन्जान बनेको मनलाइ आज पारें तिम्रो सामू /
(अमेरिका )
No comments:
Post a Comment