दिलिप योन्जन
छिटै देउ, देशलाई गती
गरी देउ, नेपालको प्रगती।
कति दिन, बिगार्छौ मती
आखिर देशकै हुन्छ बिगती।
कहिले नारा, कहिले जुलुस
सधै बाला, नेताको पुत्ला।
बैमानी बेइजती, भ्रष्ट नेताको
बिरोध गालीले, झर्दैन भुत्ला।
कतै पेट्रोल, कतै पानी
जनतालाई बेकुब, बनाउ जानी२।
आफै बोक्सी, आफै धामी
जनता मार, गोली हानी२।
लडाई गर, पदको लागी
झुकाउ जनता, दिनै ढाटी।
कहिले मन्त्री,कहिले मन्त्रालय
खाओ सबै, लुछा चुडी।
जनताको सम्स्या, नहेर कहिले
लडाई गर, सधै रोस्टम-घेरी।
नारा लगाउ, मधिसे पाहाडे
देश चिर, धुजा२ पारी।
जसको सक्ति, उसको गदी
लड नेता, कुकुर सरी।
कोही ब्वासो, कोही धमिरा
सब्ले फेर्यो, सर्पे काचुली।
घर न घाट, सधै जनता
खुसी मनाउ, भत्ता थापी।
गर सधै, गाली बेजती
कती गर्छौ, देशको बदनामी।
देखाउ दात, सधै बिदेसीलाई
सधै बन्यो, नेता कठ-पुतली।
देश जनताको, वास्ता छैन
पदकै लाग्यो, सधै भोक-मारी।
राजा जनता, भए पछी
किन भत्ता, दिन्छौ मन्त्री।
सबै सम्पती, राष्ट्रियकरण गर
गर्छौ भने, देशको प्रगती।
कि खान्छौ, टिके मन्त्री
आउला जनता, तिम्रो मलामी।
वुध्दको देशमा, छाओस शान्ति
अब नबगाउ, रगतको खोली।
के धर्म के जात, त्यागौ बैरीभाब
सबले भनौ, हामी नेपाली।
हाम्रो नेपाल, हामी नेपाली
No comments:
Post a Comment