गजल

भुपेन्द्र महत

धुस्नो पारी खुद्यौ मन,बाझो जिबन जिउन थाले
फाटेको खुशी कहाँ तुनिन्छ र? किन सिउन थाले

हराइ सक्या छु आफ्नै घर ठाउमा एक्लो भए
मान्छेलाई मान्छे बिझ्यो आँफै भुली पिउन थाले

आगो निली छाती बाले धुवा फैलिएला भनेरै
चर्काइएको मुटुमा तिम्रो यादले लिउन थाले

मदशालाका मदिरा फगत पानी भए अचेल
शायद अब जहरले नपुग्ने भित्ती हुन थाले

मुटुमा कोरेको मेरो नाम खोइ कसरी मेटायौ
ग्रहुगो मन पारी तिम्रो झल्का मैले नि धुन थाले
कोलोराडो ,अमेरिका