बन्धकी हाँसो

आचार्य प्रभा

उत्कट अभिलाषाको कमारो भएर होइन

जिउने आधार खोज्न

म,

आफ्नो भुगोलरेखाको सीमाबाट

बाहिरिएकिछु मलाई लालिगुराँश,चाँप् ,चमेलिको मोह

किन थिएन र ?

अनी.........सेता अग्ला हिमालहरुको

दृश्यले किन मोहित थिइन र ?

तर.........फूलको सौन्दर्य र सुगन्धले

गाँस पुग्ने भए,

हिमशिखरको काखमा बास टर्ने भए

शायद.........मैले जिउनुको अर्थमा

लक्ष्मण रेखा पार गर्ने थिइन

म मान्छे,

आफु बाँचेर अरुलाई पनि बचाउनु छ

बचाउनुको आशयमा बांच्ने आधार खोज्नु छ

त्यसैले........बलियो आधारको खोजिमा

म आफ्नो भुमीबाट अलग्गिएकिछु

मलाई दलान र बलेशिको आनन्द

किन थिएन र ?

अनी करेशाबारी र खेत्बारिको

झझल्को आँखामा किन छैन र ?

तर..........दलान र बलेशी नै

आजभोलि पराइ ठान्नु परेपछी

करेशाबारी र खेतबारी नै बन्धकमा परेपछी

शायद.......म,

अर्को श्रीजनाको अर्थमा

पराइ बनेकिछु

मेरो बन्धकी हाँसो उकास्न