टेक थजाली मगर
मैले नदेखेको
नलेखेको
नसोचेको कबिता
अचानक मेरो समिप आईन्
मधुर मुस्कान
मिठो बोली
लामो कपाल जिउ पनी मिलेको
हातमा कपिको पाना थियो
खोसेर पढे
पाउने ब्यक्तिको नाम मेरै
जहाँ लेखिएको थियो
कुनै बटुवाले थुकेको थुक हुँ म
तर्किएर आफनो बाटो हिड्नु
बिहोसिमै तिम्रो आगनमा आईछु भने
पागल्नी! भनेर धोका बन्द गर्नु
समिपको कबिता म देखी भागी
त्यसपछी
कबिता अघी-अघीम पछी-पछी
गन्तब्य बिनाको यात्री जसतै
म कराए! भौतारिए!!
दर्शक दिर्घाहरु
कसैले गिज्याए!कसैले ताली बजाए!!
दुनिया यसरी हास्यो
साले! गधा!! हरामी!!! पागल!!!! यस्तै गालिहरु
गुञ्जिरहे कानमा
नजवाफ म
कसैको उपमा सुनिन
बस,कविता र कबिताको सायरीमा
अर्थ र कारण खोजे
मेरो हिडाईको गतिलाई
अझै अगाडी बढाए
एकान्तमा कबितालाई
भेट्न सफल पनी भए
लोचनको बनेलीमा
रुदा-रुदा आँशु रित्तिएको थियो
पानी बिनाको माछी झै
सुकेको रैछ चेहरा
मलाई पछुतो भयो
त्यो उकाली-ओराली
त्यो चौतारी त्यो देउराली
त्यो हरियाली
हिमाल,पहाड,तराई
सबै जस्ताको त्यस्तै लाग्छन्
तर कबिताको गुनासो अर्कै थियो
बिन्ती मलाई माया नगर
म तिम्रो हुन लायक्की छैन
मत केबल सेकेन्ड् हयान्ड
सेकेन्ड् हयान्ड कबिता हुं
सेकेन्ड् हयान्ड
प्रयोग गरिएको र फ्याकिएको
बल्ल,बल्ल सवालको जवाफ पनी पाँए
तर भन्न मन लाग्छ
ठिकैछ!
यदी तिम्रो लागी म फस्ट हयान्ड हुं भने
आई लभ यु सेकेन्ड् हयान्ड कबिता
झिँ-८,म्याग्दी,हाल;यु,ए,ई
No comments:
Post a Comment