यात्रा भो अधुरो

दिलिप योन्जन

हिडेर कहिले, छुइएन छितिज, यात्रा भो अधुरो

आसाको दियो, आँसुले भिज्दा, भै गयो मधुरो।

भाग्यमा नभै, खोजेर मात्रै, पाइएन केही पनी
आखाको सामु, पराए भयो, चाहेको माया नि
च्यातिन्दै गयो,बिस्वासको पाना,जिबन भो अधुरो
आसाको दियो, आँसुले भिज्दा, भै गयो मधुरो।


एक्लो जिबन, एक्लो यात्रा, चल्छर कति दिन
बैसाखे हुरीमा,आसाको दियो, बल्छर कति छिन
मेटाई छाडी, हिडेको पाइला, यात्रा भो अधुरो
आसाको दियो, आँसुले भिज्दा, भै गयो मधुरो।