गजल

बसन्त मोहन अधिकारी

म आकसमा जाउँ कि पातलमा छाउँ ?
छैन धर्तीमा कतै गरिवलाई ठाउँ ।

छैन जोत्ने माटो यो हो जन्मदैको घाउँ
मुल्यहिन पसिनामा, रुन्छ घर गाउँ ।

साँझ बिहान जताततै खाउँ भन्छ साँउ
तेल भन्दा सस्तो छ यहाँ रक्सिको भाउँ ।

चुरोट भन्दा चामलको चर्को छ भाउँ
न्युन श्रम मुल्यमा म के किनेर खाउँ ?

यहाँ, न जोत्ने ठाउँ, न पसिनाको भाउँ
साँझ बिहान चुल्हो म कसरी जलाउँ ?

देखेनन् कसैले त्यो ठाउँबाट यो गाउँ
प्रचण्ड ! अब लौ गरिवलाई बचाउँ ।