हस्त गौतम मृदुल,
न खोटयाउ मलाइ, त्यो कहाली लाग्दो कहानी।
बरु छिटै सुनाउ, के कस्तो छ आउदो बिहानी।
जे हुनु थियो भयो, गल्ती दोरयाउन न खोज।
झन बिनास होइन, अब सुन्दर भबिस्य रोज।
समय पर्खिदैन, संकल्पलाइ लक्ष्यमा पुरयाउ।
अस्थिर अबस्था छ, अब सही बाटोमा डोरयाउ।
न सुनाउ मलाइ, त्यो दर्दनाक पिंडाको कथा।
बरु छिटै बुझिदेउ, आफनो माटोको ब्याथा।
गौरभसाली यो माटो, यतिहाँसमै हेंला भो।
मनमुटाब मेटाइ एउटै सुत्रमा बाँधिने बेला भो।
बिगतलाइ भुली, सुख सान्ती समृद्धितिर लाग।
नयाँ खाका कोर्दै, सुनौलो भबिस्यसंगै जाग।
न देखाउ मलाइ, त्यो बिनासको अजिव चित्र।
यहाँ सत्रु छैनन, बरु अब सवै बने मित्रैमित्र ।
भर्जिनिय, अमेरिका
No comments:
Post a Comment