मेरो देश नेपाल

जवेगु दिलिप लिम्बु

हिमाल, पहाड, तर्राई, बेसी
मेरो देश नेपाल,
हरियाली वन, पाखा, खोलानाला
सगरमाथा शिखर,
हजार जात, हजार वर्ण
बसोबास छ यहाँ,
मिलीजुली बसेकै थियौं
कति राम्रो यहाँ ।
साँझ बिहान, शिठोपिठो खाई रमाएकै थियौं
कति राम्रो यहाँ,
दुःख सुख जसो तसो बाँचेकै थियौं
कस्ले आज कस्लाई मारयो,
कस्ले आज कस्लाई रुवायो
यति राम्रो संसार थियो
कस्ले षडयन्त्रगरी फुटायो ।
उजाड सिउँदो खाली कोख
कस्ले कस्लाई बनायो,
बाबु गुमाए आमा गुमाए
छोरा गुमाए छोरी गुमाए
श्रीमान गुमाए श्रीमति गुमाए
मुर्दा तुल्य एक्लो भई
अर्धजीवीत टोलाइ रहे ।
अनाथ बच्चा, निर्दोष अपाङ्ग
रोएको आज सङ्गीत भयो
हजारौं मान्छेका रक्तपात यहाँ
नौ रङ्गी बसन्त हरियाली भयो,
शान्तिको देश भनी चिनिएको नेपाल
लडार्इंको भूमरी भूमि भयो
हिमाली, पहाडी, तर्राई मधेसी भनी
कस्ले कस्लाई नाम लगायो ।
आ-आफै नेता हुँ भनी
निर्दोषी माथि लर्डाईं होम्यो
भाषण गर्ने नेता होइन
काम गर्ने नेता चाहियो,
ब्यबस्थापिका सिमित कागजमा होइन
ब्यबहारमा लागू गर्नु परयो ।
हत्या हिंसा छाडौं है
मिलेर हामी अगाडी बढौं
हामी मिले समाज बन्छ
समाज मिले शहर,
शहर मिले देश बन्छ
देश बने हामो नयाँ नेपाल बनाउने सपना
अवश्य पूरा हन्छ ।।