कविता कुसम

सुनिता गिरी

बिहानीको झुल्केघाम ,मनको संघारमा लुटपुटियो
चिसो चिसो मनको सिरसिरे ,"मनिटर"को भित्तामा घुमिरहृयो
बन्द परेलीका ढोकाहरु उघार्दै गएँ
यो मन एक तमास पखेटा हालेर उडिरहृयो
खै कता पुगे कहाँ पुगेँ यात्रा निरन्तर थियो
बाटो हराएको अबोध बालक झै
दिशाविहिन भएर ढल्पलाएको जहाज जस्तै
किलिक किलीक गर्ने, अन्जान हातका औँलाहरु
बिरालोले लखेटेको मुसा जस्तो, गन्तब्य विहिन यात्रा जस्तो,
झसंङगै भएँ उज्यालोले पोतिएको तिम्रो ढोका उघार्दा
स्वर्गको सप्तरंगी इन्द्रेणी झै पाएँ तिमीलाई,
हराएको बालकले आफनो आमा भेटे झै,
ति म्रो न्यानो स्पर्शमा डुबिरहेँ एकै छिन
कोशीको बाडी भन्दा ठुलो बाडी

मनको खेतमा छताछुल्ल बगीरहृयो,बगीरहृयो

मनले खोजिरहेको कुनै कुरा पाएझै,
ढुङगा खोज्दा देउता मिलेझै,
आहा ! कस्तो रमाइलो भेट यो
जमरा लहलहाउने साइतमा भेटेँ
सयपत्री फक्रीने बगैचामा भेटे
ढकमक्कै "कविता कुसुम"फक्रीएको देखेँ,
त्यसैले कुसुम तिमीलाई
शुभकामना विजया दशमीको
शुभकामना दिपावलीको
शुभकामना तिम्रो प्रगतिको

हङकङ