शान्ति दियो


सुनिता गिरी

मायालु की खानी तिमी हृदय की रानी
अंजुलीमा खुशी बोकी जीउँछु जिन्दगानी
सफल्ताको शिखर चढ बाधाहरु हटाइ
निराशालाई छेउ लगाइ आत्म बल बढाइ

मतिष्कको पन्ना भरी खुशी बनी छाउ
बसन्तको बहार बनी मन मन्दिरमा आउ
निस्वार्थ र उदारतामा रमाउन सीकौ
मनको कालो पखालेर प्रेमबादमा झुकौ

प्रेमले नै संसार जित्छ ,प्रेम दियो बाल
विश्वासको विरुवालाई मुटु भित्र पाल
लहराउछ हाम्रो आँचल छोपी कालो रात
सानो ठुलो कोही छैन बाचौ एकै साथ

एउटा बाट हजार दियो सल्काउन सिकौ
मन भित्रको भावनालाई फिल्टर गरी झीकौ
जग्मगाउदो ज्योति सरी हाम्रो जिन्दगी यो
जिवन झल्मल पार्दै बल्छ , हा म्रो शान्ति दियो ।

हङकङ

1 comment:

बिमल गिरी said...

Hello Sunita ji,
It is nice poem,please keep it up.
Deepawali ko Shubhakamana.