गजल

बसन्तमोहन अधिकारी

थाह थिएन मलाई फूलमा पनि धार हुदो रहेछ
लाग्ने रहेछ फूलको धार यो मुटु टुक्रा टुक्रा पारेछ

पबित्र स्वच्छ शालिन फूल ठानेर शिरमा सजाउँदा
आज आफ्नै यो रगं बेरगं भएर बदनाम भएछ

मधुर मुस्कान र सुवासमा मेरो धर्ती सजाउथिन
तर आज यो उनको सुगन्धमा मेरो जीवन गलेछ

त्यो बिहानीमा मुस्कुराउदै उनि मलाई जगाउँथिन
थाह भएन मलाई त्यो हाँसोमा मृत्यूको पासो रहेछ