समायका अनेक कथा


स्यानु पाईजा

माने भन्ज्याङबाट ओरालो वाटो
गन्तब्यको क्षितिज धमिलो देखिन्थ्यो
तोक्माले अडाएका भारिहरु भित्र
खोई के छन ? के थाहा
उ त भरिया न हो
निस्तो सपनालाई रंगिन आकार
बजार पसेको बेला रंगिन मेला
हिजो मैले भन्ने गर्दथे
म मेरो कुरा सनेर कान्छी फुपु
यो केटाले गरि खान्न भन्नु हुथ्यो
लाहुरेले गाउँ बन्ने भए
मेरो गाउँमा पुरै एक गोर्खा पल्टन छ
गाउँ बन्नु पर्ने नि ?
किन गाउँ झन रित्तो छ ?
पैसाले गाउँ,देश बन्ने भए
हरेक दिन कति पैसा नेपाल भित्रिन्छ
यस्तो गाँउ के हरेर बस्नु
पैसा बोकेर गाँउनै बसाई सर्दछ
यहि बसौ भन्दा...............
स्वास्नी छोरा-छोरीले दु:ख पाउछ भन्थिन
क्रान्ती गर्नु भन्दा गाह्रो हुन्छ
आफु भित्रको शान्ती चिन्नु
शान्ती कहाँ छ ?
अचेल उनिलाई
एक किलो आलुको भाउले तर्साउछ
चार मुन्टो रायोले रायो बारी सम्झाउछ
महिनै पछि खस्ने बम
घरको किराया र स्कुलको फिले सताउछ
केटाकेटी के सिक्दैछन चिन्ताले सताउछ
म कान्छी फुपुले भने जस्तै गरि खान थालेको छु

पात्लेखेत-७, म्याग्दी

No comments: