मेरो कलम

सूर्यविक्रम याक्खा

प्रवेश द्वारमै तिखारीएर
जोडले प्रहार गर्छ ,
वन्द ताल्चामा ,
प्वाकै उधारेर ,
टुक्रा-टुक्रा पारी गन्छ ।
चट्टान भित्रका हिराहरुमा
पारदर्शी झिल्ली र किटाणुहरुमा ,
मितेरी सार्इनो जोडदै जान्छ ।
नदेखिएका ठाऊहरु हेर्दै ,
कठोरता भित्रको कानूनलाई च्यादै ,
वाहिरी पर्दाफास गरिदिन्छ ।
अपहेलित ,घृणाहरु माथि ,
न्ययाका निम्ति डटिरहन्छ !
मेरो कलम , औला उठाएर ,
चांहे अमेरिकाको वाशिङ्गटन न हो ,
चांहे दुवाईको वुर्जा टावर न हो ,
नेपाल सगरमाथाको चुचुरा वाट नै
यदि झुपडी वाट नै न हो ।
खुल्ला आकाश मुनी उभिएर ,
मुलुकका खाडी-खाडीहरुमा
लेखिरहन्छ ........!!

मोरङ्ग