मेरो खाली सिउँदो

केवल गंगा गुरुङ

मेरो आशाको किरणहरु
डुब्न लागेको घाम जस्तै भएछ
जलिरहेको दियो पनि
निभ्नै लागेछ
कस्तो हुरी आयो प्रिये
ति म्रो र मेरो मायाँ बिच
तिमी नहुँदाको खाली सिउँदोलाई
सवैले उपेक्षा गरिरहेकाछन्
तिमी त वादलपारीको देशमा बसेर
मेरो रमिता हेर्दै हौला
मेरो दुर्गती देख्दा ति म्रो मन
अलिकति पनि दुखेन ?
म तिम्रै पखालिएको सिन्दुरको डामहरुको
रक्षाको निम्ति भिषण लडार्इ लडिरहेछु
के तिमीलाई आनन्द लाग्यो ?
मेरो रोएको दिनहरु हेर्दा.....?