र्इच्छा

हस्त गौतम मृदुल

लेखका ती काफल, पोल्टभरी टिपेर,
सुकोमल हातबाट खानपाए हुन्थ्यो ।
दु ख नै बिर्साउँने, स्वर्ग जस्तो गाउँमा,
दुलही झै अन्माएर, लान पाए हुन्थ्यो ।।

गुलावी त्यो बैशमा, चुलबुले आनीबानी,
संगै बसी संधैभरी, देख्न पाए हुन्थ्यो।
आपसमा रमाउदै, अनगिन्ती सपना बुन्दै,
गाजलू ति आँखाको भाव लेख्नपाए हुन्थ्यो ।।
खर्कका ति एैशेलु, .................................

अग्नीलार्इ शाँक्षी राखी, ह्रदयको चोखो माँया,
यो जुनीलार्इ पुग्ने गरी, साँच्न पाए पुग्थ्यो ।
स्वर्गभन्दा सुन्दर, मेरो आफनो गाउँमा,
चखेवाको जोली बनि, बाँच्न पाए हून्थ्यो ।।
तरार्इका ति बयर, .........................