आमा

हस्त गौतम मृदुम

गहभरी आँशू झारी, न रुनु है मेरी आमा।
फर्किएर आउदैछु म, हजुरकै चरणमा।

बिरानो यो माटोले पनि, हृदयलाइ छुदै छृन्न।
अरुको लाख, आमाको काख बराबरी हुदै हुन्न।।

स्मृतिले छाती पोल्छ, तृषनाले यो मनैभरी।
दिल्को चयन टुटी जान्छ, मन रुन्छ सधैभरी।

मुटुभरी चोट बोकी न रुनू है मेरी आमा।
अब देखि छोडी कतै, रुवाएर जाने छैन।

आफूलाइ तडपाएर, बिदेशैमा बस्ने छैन।।

गरिबीलाइ मेट्न भनी, आएको म बिदेशैमा।

रमाउने छु अब फेरी र्स्वर्ग जस्तो स्वदेशैमा।
मुटुभरी वेथा बोकी, न रुनु है मेरी आमा।